16 Temmuz 2010 Cuma
İÇ MONOLOG 2
"Sen gittiğinde de böyle olmuştum. Gizli bahçemde bir ağaç devrilmişti. Demek duygular birbirini andırıyormuş, öyle mi? Ya da biz devşiriyormuşuz onları halden hale. Katmerleniyorlarmış, derinleşiyorlarmış,dallanıp budaklanıp daha başka türlü acılar veriyorlarmış her yeniden hissedildiklerinde. Mesela şimdi veda ettiğim bir başkası. Ama ben hem onun hem senin hem tüm kaybettiklerimin yasını birden tutuyorum. "
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
KİRALIK KONAK: EDEBİYATIMIZIN ÖZGÜR KADIN DÜŞMANLIĞI
Bizim edebiyatımızda kadının görünme biçimi başlı başına bir sorundur. Halk şiirinde ve divan şiirinde ideal kadın edilgin ve suskundur. Ta...
-
İçinde bulunduğumuz bunaltıcı ülke gündeminden uzaklaşmak niyetiyle ve başka gözlerle dünyaya bakma umuduyla kendimi deneme okumaya ver... -
ah bellek, acı bellek! hem arısın sen hem kim bilir hangi gülden kalma diken? Hilmi Yavuz Roman türünün bütün gereklerini kusursuz biçi...
Aklıma kendinle hesaplaşma, aynada kendine kılıç çekmeler geldi nedense. İç Monolog ile ilgisi var mı yok mu bilmem ama benim iç monoloğum buydu. Sadece kaleme dökemedim. Takipteyim.
YanıtlaSil