İÇ MONOLOG 5

Şıpır şıpır terliyor. Takside camlar açık ama faydasız. İçeri sıcacık rüzgarlar giriyor. Elleri terler en çok, bir de yüzü. Çantasından kağıt mendil çıkardı.   Makyajı erimiş yüzünü sildi, sonra ellerini. Sol elinin ayasına tükenmez kalemle yazdığı notu gördü: Ecco Homo.
"Ödünç kitap vermeyi sevmiyorum. Yıpratıyorlar, bir yerde yitiriyorlar, unutuyorlar, başkasına ödünç veriyorlar... Ağzımdan çıkmış bulundu bir kere,  darmadağınık raflarımda bir eski kitap daha arayacağım. Ecco Homo'u bu kez. Mavi  beyazdı kapağı sanırım. İçinde kısa bir armağan yazısı...Bir dosttan, uzun yıllardır görmediğim."

Kırmızı ışık sarsıyor arka koltuğu. İçi dışına çıktı yolcunun.
"Yavaş ol kardeşim."
Elinde buruşuk kağıt mendil. Sıktı mendili, teri bir kez daha içine çeksin iyice. El ayasındaki not silinmeye yüz tutmuş: Ecco Homo
"Daha ergenlik sivilcelerim geçmemişti Nietzsche'yle tanıştığımda. Arka sıralarda gizli gizli okumuştum Zerdüşt'ü. Sonra Ecco Homo'yu armağan ettiler. Hani sevdiğin bir yazar öğrenilmişse gidip onun okumadığın bir kitabı senin için satın  alınır, sen kesin sevinirsin diye...Sevinirsin tabii. Bazen şu sevdiğin yazarın okuduğun bir kitabı oluverir armağan kitap. Yine sevinirsin. Hatıra yeniden okunur armağan  kitap ya da gıcır gıcır yaprağı çevrilmeden eskisinin yanında  öylece hikayesiz hikayesiz oturur."
Sigara yasağının yeni içme metotları uygulanıyor takside. Taksici kolunun yarısı dışarıda tüttürüyor o biçim.
" Sigara kokusu...ter... sıcak rüzgar...Baba? Sen şimdi "Yeter kızım artık, okuma, gözlerin ağrıyacak" diyerek kendince beni kollayıp gözettiğin küçük bahçemizde, duvara dayalı sedire oturmuş serin serin oturuyorsundur değil mi?"
Cep telefonunu çıkardı. Taksiden inince babasını arayacak.