Ayna I
"Her şey iyi olacak!" diyorken bizden azade hayatlara, kurduğumuz cümleyi önce kendimiz duyuyoruz. Ve depresyon hakkımızı yitiriyoruz.
Ayna II
Sabah aynaya baktım. Gülümseme koydum sanıyordum yüzüme uyandığımda, yoktu yerinde. "Neden?" Kendiliğinden orada değilse emaneten koyulmuştu demek ki. Zoraki.
Eğildim. Dikkatle baktım. Yoktu işte.
Lavabonun soğuk mermeri, parmaklarımın arasında ıslak. Ayaklarım çıplak, zemin buz. Burnum aynaya değecek, gülümseme yok yerinde.
Arkaya çekiyorum kendimi. Buz zemine yerleşiyorum adam akılı. Elimin parmakları saçlarımda, diş fırçamda, yüzümde.
Ayna kayboluyor göz hizamdan. Yüzüm kapıdan yana. Gülümseme yok yerinde.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
KİRALIK KONAK: EDEBİYATIMIZIN ÖZGÜR KADIN DÜŞMANLIĞI
Bizim edebiyatımızda kadının görünme biçimi başlı başına bir sorundur. Halk şiirinde ve divan şiirinde ideal kadın edilgin ve suskundur. Ta...
-
HOOGSTRATEN, Samuel van View of a Corridor c. 1670 Oil on canvas, 103 x 70 cm Musée du Louvre, Paris Ağaç kovukları, mağaralar ...
-
ah bellek, acı bellek! hem arısın sen hem kim bilir hangi gülden kalma diken? Hilmi Yavuz Roman türünün bütün gereklerini kusursuz biçi...
-
Bu yazı, Ekim 2020 Varlık Dergisi'nde yayımlanmıştır. Franck Vidal/ L e regard des autres Ormanda dolaşırken Kral Midas, Silenos’a “İns...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.