İç Monolog 22

"Havaalanından onu Lyon'a uğurladıktan sonra arabaya bindim. Sevgiliyle gelinen yolu onsuz dönmek ağır gelirmiş. Yürümek mümkün olsaydı yürürdüm şehre. Otomobiller, ağaçlar, duvarlar ve onların üzerindeki yazılar ilişirdi gözüme. Onun gözlerine bakarken göremediğim gri bulutları başımı kaldırınca fark eder, eğdiğimde toprağın kuruluğunu anlar, bir yağmur yağsa artık, derdim. Ellerime rüzgar değerdi; montuma sarınırdım iyiden iyiye. Belki ayakkabı bağcıklarım çözülürdü. O sıra gözlerim dolardı. Şimdi sevgilim olsa şu duvara otururduk; zaman- mekan düzleminde bir yol kronotopu  diyalogu oluşturuverirdik, derdim. Mesela birine rastlardık ben ayakkabılarımı bağlarken, hikayemiz değişirdi, derken günlerimiz belki hayatlarımız.  Şimdi yalnızım diye uyanırdım gündüz düşümden. Ama şu gök ne de güzel! Şu yağmur ne serin, usul serpiştiriyor  damlalarını.   Güler yüzümü azaltmadan yaşamam gerektiğini ima ediyor. Oysa şimdi göğü göremeyeceğim bir düzlemde, arabamdayım. Ağaçları yutan bir akşam karanlığı çöktü ve hızla akıp gidiyor trafik lambalarının arasından. Albüm başa sardı üstelik; biraz önce yan koltukta oturan sevgilimin puslu sesiyle eşlik ettiği cıvıltılı şarkı solgun düştü.  Havaalanları şehirden bunca uzak olduğu için; geri dönüşlerde yalnız olduğumuz, oyalanacak, teselli bulacak hiçbir şey bulamadığımız için bize daha dokunaklı gelir. Kuruyan toprağın hışırtısı yerine motor ve asfalt sesi, teselliden çok yalnızlığı çağrıştırır. Şu Lyon! Havaalanına göre doğu da mı yoksa batı da mı kalır? Ben kendimi doğu da mı yoksa batıda mı daha iyi hissederim? İnsanın  koordinatlarını belirlemek istemesi, mekan koşulları, düşüncesi değiştikçe,  ne tür bir gereksinimdir? Güvenlik mi kendilik bilgisini sağlamda tutmak mı? Kendimi Beckett'in Aşksız İlişkileri'nde sandım bir an. Çarpar kalbin sevgiliye her gün ama yalnızlığı bulur bulmaz tırım tırım düşünmeye başlarsın. Oysa aşkı besleyen düşünce değil, duygular ve kendini unutmadır. Sevgiliyle gelinen yolu onsuz dönmek ağır gelirmiş. Birden kendine çarpıyor insan çünkü."